پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

سازوکار تعیین وزرا در دولت‌های قبلی عموما با محوریت نهاد‌های امنیتی دنباله گیری می‌شد و بررسی صلاحیت‌ها توسط ان‌ها صورت می‌پذیرفت. از دولت احمدی نژاد به بعد، زمزمه سازوکار‌های مشارکتی بتدریج شنیده شد. در دولت روحانی، هسته گزینش تشکیل شد. در دولت رئیسی سامانه‌ای بدین منظور طراحی شد که به قول خیلی‌ها سر کاری بود و انتصابات توسط چند محفل و گعده نظیر برادران نیلی، دکتر نجار، محفل علم الهدایی‌ها و ... دنباله گیری می‌شد. در دولت پزشکیان، بحث کارگروه و کمیته و شورای راهبردی مطرح شد. اولین ایرادات بر این ساختار و روند شامل، صلاحیت اعضای شورای راهبردی، شاخص‌های انتخاب وزرا، شاخص‌های انتخاب اعضای کمیته‌ها و کارگروه‌ها، شیوه درخواست ارسال رزومه، شیوه بررسی و تائید رزومه‌ها و مواردی همانند ان‌ها بود. همانگونه که پیش بینی می‌شد، نتایج و خروجی‌ها حتی صدای رئیس جمهور را هم دراورد و ایشان را وادار به موضع گیری و افشای ارتباطی بودن خروجی‌ها کرد. متن زیر با رویکردی انتقادی، اقدام به لایه شکافی از این موضوع نموده است.